As Ruas (4ª parte): Progreso, Riestra, Oliva e Garcia Camba

RUA PROGRESO

A cidade crecía lentamente, pero coa apertura da Rúa do Progreso, a cidade daba un estirón cara á saída a Ourense, abríndose así unha nova vía -substituíndo ao antigo Camiño de Castela que discorría pola Seca- na Rúa do Progreso situábase o novo Hospital, aberto desde 1896, e tamen o Hotel Progreso.

As antigas vivendas desta rúa dábanlle un gran protagonismo coas súas fachadas con galerías e coquetas bufardas.

A maioría destas vivendas fóronse derrubando co paso do tempo, excepto o edificio do Gran Garaxe, desaparecendo as liñas de arborado que había en ambos os lados da Rúa e edificios tan singulares como o do Hotel Progreso.

RUA DE RIESTRA
Nas rúas Michelena e de Riestra comezouse un gran especulación urbanística, onde o personaxe que daba nome á rúa que unía a Praza do Concello coa de San Xosé, estaba implicado en moitas promocións inmobiliarias.

Na Rúa de Riestra, O Diario de Pontevedra tiña o seu obradoiro, había tamén un salón de variedades chamado Petit Palais, enfronte do impoñente chalé que edificase o indiano Trapote, na entrada dos Xardíns das Palmeiras.

RUA OLIVA

A Rúa da Oliva, que recupero o seu nome en 1901, anteriormente José Elduayen, é unha das rúas máis comerciais da cidade, nela instaláronse maragatos que chegaron á cidade na súa andaina comercial, talleres tipográficos, confeiterías, barberías, droguerías, ultramarinos coloniais, sombreirerías e fotógrafos.

Unha rúa que invitaba a grandes paseos dos señoritos, mozas casadeiras e soldados en praza, de arriba abaixo e viceversa.

RUA GARCIA CAMBA

Na esquina coa rúa de García Camba, constrúese a finais dos anos vinte o edificio máis singular da rúa, a casa de Correos e Telégrafos.

As Ruas (3ª parte): Rua Michelena e Praza da Peregrina

RUA MICHELENA

A Rua Michelena, nace en 1852, tras ou derrubamento dás murrallas da cidade, configurando ou inicio dá urbanización que viviría a vila desde a segunda metade do seculo XIX, chegaba a modernidade, pero traía consigo unha burguesía que empezaba a ocupar un poder político e económico.

 

A esta iniciativa non era alleo o Marques de Riestra, que foi o que urbanizo gran parte das rúas da cidade e construtor do edificio que ocupaba a banca do seu nome.
Foi a arteria principal da cidade, xa que unia os camiños procedentes de Ourense e Vigo, coa ponte do Burgo e posteriormente coa da Barca.

Ademais esta rua, utilizábase para as celebracións civicas e relixiosas, instalándose importantes negocios, cafes de renome (Carrillo, Kursaal Galicia ou Royalty), e o gabinete fotográfico do lendario fotógrafo Joaquin Pintos.

Na mesma Rua Michelena, situáronse as mansións de sinalados personaxes da política local.

PRAZA DA PEREGRINA

A Rua Michelena foi das primeiras en ser empedradas, e acababa na praza da Peregrina, nesta praza situábanse o Bazar Helenico, o Café Mendez Nuñez, o estanco e bazar de Emilio Vilarreal inicio o comercio das famosas postais de Francisco Zagala, e como non a botica dos Feijoo, que rompia coa aliñación dos edificios, famosa polos seus faladoiros e polo noso querido loro Ravachol.

As Ruas (2ª parte): Cuartel San Fernando, Xardins de Vicente e arredores.

CUARTEL DE SAN FERNANDO (CASA REAL DA MAESTRANZA)

Sobre as ruinas e solar da Casa Real da Maestranza, edificouse o Cuartel de San Fernando, frente o cal atopabase o Campo do Conde de la Peña del Moro, sendo remodelado posteriormente con xardins e una rua de entrada, mellorando o conxunta tras o ancheo do calexón da Mestranza no 1911, baixo o nome de Rua General Martitegui, na que 50 anos despois se construia o edificio do Goberno Civil.

XARDINS DE VICENTI (AS PALMEIRAS)

Coa compra por parte do Concello de novas propiedades, continuábase a urbanización iniciada na Alameda, comezando por unha nova zona axardinada detrás do Instituto, a Deputación e a Escola de Artes e Oficios ou Escola Normal de Mestres.

Así se comeza, nun espazo dedicado á feira de gando, unha serie de paseos e xardíns dedicado a dúas figuras de política local con proxección nacional, Moises Gonzalez Besada e Eduardo Vicenti Reguera, chamados Xardíns de Vicenti, que adoptaron a denominación popular das Palmeiras pola especie arbórea dominante, un conxunto que limitaba co antigo trazado da vía do ferrocarril, y desde o que se gozaba dunhas vistas inmellorables sobre a Ría, o arrablade de San Roque e a súa capela, o Monte do Taco e o río dos Gafos. As nobres fachadas do Instituto, a Deputacion e a Escola Normal de Mestres enriquecían o parque.

GOBERNO MILITAR

Grazas á colaboración das colonias pontevedresas emigradas a ultramar, constrúese unha Escola para pobres, esta función benéfica non puido cumprir co seu labor e o Concello ofrécella ao exercito, utilizándose como Cuartel e Goberno Militar non 1909.

Co paso do tempo fóronse completando os xardíns con monumentos, xaulas con aves, zoas infantís e un estanque.